Tags

,

Dajemy świadectwo i wyznajemy”

Deklaracja końcowa Konferencji „Kościele katolicki, dokąd zmierzasz?”
Rzym, 7 kwietnia 2018

Z powodu sprzecznych interpretacji Adhortacji Apostolskiej „Amoris laetitia” szerzy się wśród wiernych rosnąca niepewność i zamieszanie.
Usilna prośba o wyjaśnienie wątpliwości skierowana do Ojca Świętego przez blisko milion wiernych, ponad dwustu pięćdziesięciu naukowców oraz kilku kardynałów nie została dotąd wysłuchana.
W tej sytuacji zagrożenia dla wiary i jedności Kościoła my, ochrzczeni i bierzmowani członkowie Ludu Bożego czujemy się wezwani do publicznego wyznania naszej wiary.
Do tego odważnego aktu upoważnia nas nauczanie Soboru Watykańskiego II, który w „Lumen gentium” (33) mówi: „Tak oto każdy świecki na mocy samych darów, jakie otrzymał, staje się świadkiem i zarazem żywym narzędziem posłannictwa samego Kościoła «według miary daru Chrystusowego» (Ef 4, 7)”.
Do tego wyznania dodaje nam odwagi także bł. John Henry Newman, który w swoim proroczym dziele pt. „On Consulting the Faithful in Matter of Doctrine” już w 1859 r. mówił o wielkim znaczeniu świadectwa wiary wiernych świeckich.
Dlatego też dzisiaj dajemy świadectwo i wyznajemy zgodnie z autentyczną Tradycją Kościoła, że:

  1. Małżeństwo pomiędzy ochrzczonymi, zawarte i dopełnione (ratum et consummatum) może zostać rozwiązane jedynie przez śmierć.
  2. Chrześcijanin, który złączony sakramentem małżeństwa wiąże się z inną osobą, gdy jego współmałżonek  jeszcze żyje, popełnia ciężki grzech cudzołóstwa.
  3. Jesteśmy przekonani, że istnieją przykazania moralne, które obowiązują zawsze i bez wyjątku.
  4. Jesteśmy przekonani, że żaden subiektywny osąd sumienia nie może uczynić dobrym i godziwym czynu wewnętrznie złego.
  5. Jesteśmy przekonani, że decyzja o udzieleniu sakramentalnego rozgrzeszenia nie zależy od subiektywnego osądu penitenta, ale od jego decyzji porzucenia życia sprzecznego z Bożymi przykazaniami.
  6. Jesteśmy przekonani, że rozwiedzeni żyjący w nowych związkach cywilnych i niechętni do podjęcia wstrzemięźliwości, znajdując się w sytuacji obiektywnie sprzecznej z prawem Bożym, nie mogą otrzymać Komunii eucharystycznej.

Nasz Pan, Jezus Chrystus, mówi: „Jeżeli będziecie trwać w nauce mojej, będziecie prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (J 8, 32).  Ufając Chrystusowi, wyznajemy naszą wiarę wobec najwyższego Pasterza i Nauczyciela Kościoła oraz wobec biskupów i prosimy ich o umocnienie nas w niej.


Tekst deklaracji opublikowany dzięki uprzejmości p. Marii Guarini
prowadzącej blog 
Chiesa e post concilio


O konferencji tutaj – w języku włoskim
i tutaj – w języku angielskim
Wybrane wystąpienia – audio


Trzy kwestie w związku z konferencją pozwolę sobie zarysować.
Owocem konferencji, którego należy się spodziewać jest ograniczenie liczby dusz, które padną ofiarą heretyckiego otwarcia na praktykę komunii świętokradzkiej, przyjmowanej w stanie grzechu ciężkiego.
Pierwszym nauczycielem katolickiej wiary i moralności jest każdy prawowity papież. Dla niejednej duszy hipoteza sedewakantystyczna przerodziła się w pewność nie od dzisiaj. Pytanie pozostaje – w świetle nieomylnych kryteriów katolickich – o należne procedury i skutki herezji, jeżeli takowa daje się słyszeć z Watykanu.
Do podjęcia pozostaje problem innych kwestii, na przykład niekatolicka dyrektywa nienawracania żydów – problem wyczerpująco naświetlony przez o. dr. hab. Benedykta Huculaka w artykule Watykan dzisiaj. Wymagać to będzie uczciwego wglądu w CAŁĄ rzeczywistość ostatnich sześćdziesięciu lat w świetle nieomylnych odwiecznych kryteriów katolickich.


treści katolickie:
 sacerdoshyacinthus.com
 verbumcatholicum.com
 twitter.com/SacHyacinthus
 YouTube