„Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje!” (Łk 9, 23).
Życie duchowe nie jest pasmem entuzjastycznym. Wymaga cierpliwości, samozaparcia, wytrwałości. W żywotach Świętych i ich dziennikach duchowych znajdujemy wątek dotyczący specyficznych trudności życia duchowego. Chodzi o niechęć do spraw świętych. Niechęć do modlitwy, niechęć do służby Bożej, niechęć do wypełniania obowiązków stanu.
Niechęci są okolicznością wysoce sprzyjającą uświadomieniu sobie własnych ograniczeń, pogłębianiu i oczyszczaniu motywacji, wzmacnianiu woli, kształtowaniu cnót.
Jak sobie Święci radzili z takimi trudnymi stanami ducha? Niechęć do modlitwy przezwyciężali modlitwą. Niechęć do służby Bożej przezwyciężali służbą Bożą. Niechęć do wypełniania codziennych obowiązków stanu przezwyciężali codziennym wypełnianiem obowiązków stanu.
To jest dojrzałość Świętych. Przezwyciężanie niechęci. Cierpliwość, samozaparcie, wytrwałość. In patientia vestra possidébitis ánimas vestras – „W cierpliwości waszej posiądziecie dusze wasze” (Łk 21, 19).
Nasza dojrzałość? Gdy przyjdą niechęci – do modlitwy codziennie uklęknę i obowiązki stanu wypełnię.
„Przeto, bracia moi najmilsi, bądźcie wytrwali i niezachwiani, zajęci zawsze ofiarnie dziełem Pańskim, pamiętając, że trud wasz nie pozostaje daremny w Panu” (1 Kor 15, 58).
treści katolickie: sacerdoshyacinthus.com verbumcatholicum.com twitter.com/SacHyacinthus YouTube