Czasy zamętu powszechnego. Rewolucja trwa, przyspiesza, mutuje.
Jako katolicy mamy do czynienia z dwoma zakresami poznawczymi. Pierwszy dotyczy Objawienia Bożego, którego źródłami są Pismo Święte i Tradycja. Katolicki depozyt wiary. Obdarzeni łaską wiary, mamy pewność, że wszystko to, co Pan Bóg objawił i co Kościół Katolicki od wieków do wierzenia podaje, jest prawdą. Wierzymy niewzruszenie, nie wątpimy ani o jotę.
Codziennie powtarzamy: Credo! Wierzę!
Codziennie powtarzamy Akt wiary:
Wierzę w Ciebie, Boże żywy,
w Trójcy jedyny, prawdziwy;
wierzę, w coś objawił Boże,
Twe słowo mylić nie może.
Drugi zakres poznawczy dotyczy okoliczności, jakie mają miejsce od ponad pięćdziesięciu lat w strukturach kościelnych. Wprowadzono weń elementy obce wierze katolickiej, obce katolickiemu kultowi, obce katolickiej moralności. Stąd rodzą się wątpliwości – aż po stawiane już kilkadziesiąt lat temu najpoważniejsze pytania: Czy mamy jeszcze do czynienia z Kościołem Katolickim? Czy osoby, które obiektywnie – przez swoje słowa, decyzje i działania – nie wyznają katolickiej wiary, mogą w Kościele Katolickim prawowicie pełnić urzędy?
Św. Hieronim, doktor Kościoła pisał: Ecclesia ibi est, ubi fides vera est. – „Kościół jest tam, gdzie jest prawdziwa wiara”.
Pewność zatem nasza dotyczy depozytu wiary.
Niepewność i wątpliwość – dotyczy aktualnej, od kilkudziesięciu lat, sytuacji w oficjalnych strukturach kościelnych.
Treści katolickie czytajmy codziennie: sacerdoshyacinthus.com verbumcatholicum.com actualia.blog Dalsze krzewienie powyższych adresów – w Polsce i za granicą – będzie współpracą w dobrym dziele. A.M.D.G.