Antyfony „O”, tzw. „Wielkie Antyfony”, oparte na słowach Pisma Świętego, śpiewane przy nieszporach w dniach poprzedzających Boże Narodzenie – od 17 grudnia – są płomiennym wołaniem o przyjście Zbawiciela, a zarazem określają Jego przymioty. Są one bodaj najsilniejszym wyrazem tęsknoty adwentowej za Zbawicielem. Można posłużyć się nimi podczas nowenny przed Bożym Narodzeniem i w osobistych modlitwach.
Pierwsze litery tych antyfon, czytane od ostatniej do pierwszej (pomijając „O”), tworzą zawołanie: „ero cras” – jutro przybędę.
17 grudnia – I antyfona „O Sapientia”
O Sapiéntia, * quæ ex ore Altíssimi prodiísti, attíngens a fine úsque ad finem, fórtiter suavitérque dispónens ómnia: veni ad docéndum nos víam prudéntiæ.
O Mądrości, któraś wyszła z ust Najwyższego, sięgając od końca aż do końca, urządzając wszystko mocno a łagodnie, przyjdź i naucz nas drogi roztropności.
18 grudnia – II antyfona „O Adonai”
O Adonái, * et Dux domus Israël, qui Móysi in igne flammæ rubi apparuísti, et ei in Sina legem dedísti: veni ad rediméndum nos in brácchio exténto.
O Adonai, Wodzu domu Izraela, któryś ukazał się Mojżeszowi w płomieniu krzaka gorejącego i dałeś mu prawo na górze Synaj, przyjdź nas odkupić mocą Twojego ramienia.
19 grudnia – III antyfona „O Radix”
O Radix Iesse, * qui stas in signum populórum, super quem continébunt reges os súum, quem gentes deprecabúntur: veni ad liberándum nos, iam noli tardáre.
O Korzeniu Jessego, który stoisz jako sztandar narodów, przed którym królowie zamkną swe usta, do którego narody modlić się będą, przyjdź nas uwolnić, racz dłużej nie zwlekać.
20 grudnia – IV antyfona „O Clavis”
O Clavis David, * et sceptrum domus Israël; qui áperis, et nemo claudit; claudis, et nemo áperit: veni, et éduc vinctum de domo cárceris, sedéntem in ténebris, et umbra mortis.
O Kluczu Dawida i Berło domu Izraela, który otwierasz, a nikt nie może zamknąć, zamykasz, a nikt nie zdoła otworzyć, przyjdź i wyprowadź z więzienia jeńca siedzącego w ciemnościach i w cieniu śmierci.
21 grudnia – V antyfona „O Oriens”
O Oriens, * splendor lucis ætérnæ, et sol iustítiæ: veni, et illúmina sedéntes in ténebris, et umbra mortis.
O Wschodzie, blasku Światła wiecznego i Słońce sprawiedliwości, przyjdź i oświeć siedzących w ciemnościach i w cieniu śmierci.
22 grudnia – VI antyfona „O Rex”
O Rex géntium, * et desiderátus eárum, lapísque anguláris, qui facis utráque unum: veni, et salva hóminem, quem de limo formásti.
O Królu narodów, przez nie upragniony, Kamieniu węgielny, który jednoczysz to, co rozdzielone, przyjdź i zbaw człowieka, któregoś utworzył z mułu.
23 grudnia – VII antyfona „O Emmanuel”
O Emmánuel, * Rex et légifer noster, exspectátio géntium, et Salvátor eárum: veni ad salvándum nos, Dómine, Déus noster.
O Emmanuelu, nasz Królu i Prawodawco, oczekiwanie narodów i Zbawicielu ich, przyjdź zbawić nas, Panie Boże nasz.
Treści katolickie czytajmy codziennie: sacerdoshyacinthus.com verbumcatholicum.com actualia.blog Dalsze krzewienie powyższych adresów – w Polsce i za granicą – będzie współpracą w dobrym dziele. A.M.D.G.