Δεῖ γὰρ αὐτὸν βασιλεύειν.

Oportet autem illum regnare.

„Trzeba bowiem, ażeby królował”

   (1 Kor 15, 25)

 

   Papież Pius XI ustanowił specjalne święto ku czci Chrystusa Króla i z uzasadnieniem wyznaczył jego liturgiczny obchód w katolickim kalendarzu na ostatnią niedzielę października. W rozpowszechnionym kilkadziesiąt lat później kalendarzu reformowanym przypada ono w ostatnią niedzielę roku liturgicznego – tydzień przed pierwszą niedzielą Adwentu.

   Najważniejszym dokumentem dotyczącym Chrystusa Króla i Chrystusowego królowania jest encyklika Quas primas papieża Piusa XI.

   Chrystus Król, Chrystusowe królowanie, Chrystusowe Królestwo. W tych tematach mamy współcześnie do czynienia z wielością interpretacji, przemilczaniem, zubażającymi deformacjami, zawężającymi ujęciami, z chaosem i z lękliwym bądź przebiegłym antykatolickim unikaniem tematu. Niektóre nurty, z zagadkową antygorliwością wciskające się nachalnie do Kościoła, można umieścić w nierozumnych perspektywach wyrażanych w bezczelnych zawołaniach: „Nie chcemy, żeby ten królował nad nami” (Łk 19, 14) oraz „Nie mamy króla, tylko cesarza” (J 19, 15). Są i nurty redukcyjne – przesadnie prywatyzujące, bądź zorientowane kosmicznie. A są i tendencje do całkowitego pomijania tytułu Jezus Chrystus Król, związane z eliminowaniem Chrystusowego królowania w sprawach publicznych, społecznych i narodowych. Powody?…

   Jezus Chrystus jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem. Jest Królem. Kościół Katolicki odnosi do Jezusa Chrystusa wspaniałe biblijne określenie „Król narodów”.

.

      „Bóg jest Królem całej ziemi,

      hymn zaśpiewajcie!

      Bóg króluje nad narodami,

      Bóg zasiada na swym świętym tronie” (Ps 47, 8-9).

      „Pan króluje: drżą narody;

      zasiada na cherubach: a ziemia się trzęsie.

      Wielki jest Pan na Syjonie

      i wyniesiony ponad wszystkie ludy” (Ps 99, 1-2).

      „Kto nie lękałby się Ciebie, Królu narodów?

      Tobie to właśnie przysługuje.

      Bo spośród wszystkich mędrców narodów

      i spośród wszystkich ich królestw

      nikt nie może się równać z Tobą” (Jer 10, 7).

      „Sprawiedliwe i wierne są Twoje drogi,

      o Królu narodów!” (Ap 15, 3).

.

   Jeśli „Król narodów”, to znaczy, że Król każdego narodu. A jeśli każdego narodu, to także i naszego narodu. Elementarz katolicki.

   Encyklika Piusa XI Quas primas z 11 grudnia 1925 roku to najwyższy dostępny stopień nauczania Urzędu Nauczycielskiego Kościoła na ten temat, a zatem najbardziej autorytatywny i wiążący! To integralna, katolicka – czyli prawdziwa – nauka o Chrystusie Królu i Chrystusowym królowaniu oraz o naszych obowiązkach wobec Chrystusa Króla i Chrystusowego Królestwa – w sferze prywatnej i publicznej. Kościół nie wypowiedział się pełniej. Nikt nie wzniósł się wyżej ponad Papieża Piusa XI. To jest najjaśniejsze Magisterium, porządkujące chaos i będące skutecznym remedium na tendencje redukcyjne w zakresie tej elementarnej tematyki – także współcześnie.

   Celem nabywania i pogłębienia katolickiej doktryny – mens Ecclesiae – o Chrystusie Królu i Chrystusowym królowaniu oraz o naszych obowiązkach wobec Chrystusa Króla i Chrystusowego Królestwa – w sferze prywatnej i publicznej – korzystajmy z nagrań encykliki Quas primas i czytajmy z uwagą jej tekst.

.

Christus vincit, Christus regnat, Christus imperat!
.

---

O. dr hab. Benedykt Huculak OFM
Królowanie Chrystusa w świetle encykliki Piusa XI Quas primas
.

 

Ks. Jacek Bałemba SDB
Uniżenie przed Chrystusem fundamentalnym wyrazem uznania Jego królewskości

 

.

---

treści katolickie:
 sacerdoshyacinthus.com
 verbumcatholicum.com
 twitter.com/SacHyacinthus
 YouTube