„Przecież z obfitości serca usta mówią. Dobry człowiek z dobrego skarbca wydobywa dobre rzeczy, zły człowiek ze złego skarbca wydobywa złe rzeczy. A powiadam wam: Z każdego bezużytecznego słowa, które wypowiedzą ludzie, zdadzą sprawę w dzień sądu. Bo na podstawie słów twoich będziesz uniewinniony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony” (Mt 12, 34-37).

Należy wierzyć w Pana Boga i wierzyć Panu Bogu. Należy wierzyć w jeden, święty, katolicki, apostolski Kościół i należy wierzyć jednemu, świętemu, katolickiemu, apostolskiemu Kościołowi – w jego odwiecznym nauczaniu prawowitych duchownych.
Jest też dyskurs ludzki – świecki i nieoficjalny, rozmaity – bywa, że nad miarę gadatliwy. Agorza wrze.
Przesłanki dotyczące przyjęcia bądź nieprzyjęcia wypowiadanego słowa ludzkiego mogą być następujące.

Za zaufaniem:
Kto daje priorytet prawdzie przed opinią.
Kto daje priorytet obiektywizmowi przed subiektywizmem.
Kto daje priorytet budowaniu przed burzeniem.
Kto daje priorytet słowom i faktom przed sferą intencji.
Kto daje priorytet jawności przed anonimowością.
Kto daje priorytet merytoryczności przed personaliami.

Przeciw zaufaniu:
Kto daje priorytet opinii przed prawdą.
Kto daje priorytet subiektywizmowi przed obiektywizmem.
Kto daje priorytet burzeniu przed budowaniem.
Kto daje priorytet sferze intencji przed słowami i faktami.
Kto daje priorytet anonimowości przed jawnością.
Kto daje priorytet personaliom przed merytorycznością.

W szczegółach jakieś wyjątki zdarzyć się mogą. I zależy, co się mówi i jak się mówi, i po co się mówi.
Naglący pozostaje postulat płynący z wiary katolickiej: herezję demaskować – bez miłosierdzia dla błędu, w trosce o zbawienie dusz.

---

treści katolickie:
 sacerdoshyacinthus.com
 verbumcatholicum.com
 twitter.com/SacHyacinthus
 YouTube