Quicumque vult salvus esse, ante omnia opus est ut teneat catholicam fidem (Symbolum fidei catholicae s. Athanasio adscriptum).
„Ktokolwiek pragnie być zbawiony, przede wszystkim winien się trzymać katolickiej wiary” (Wyznanie wiary św. Atanazego).
Pan Jezus ustanowił św. Piotra opoką Kościoła, na której zbudował swój Kościół: „Tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam; et portae inferi non praevalebunt adversum eam. Et tibi dabo claves regni caelorum; et quodcumque ligaveris super terram, erit ligatum in caelis, et quodcumque solveris super terram, erit solutum in caelis” – „Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie” (Mt 16, 18-19).
Jednym z istotnych zadań zleconych przez Pana Jezusa św. Piotrowi i każdorazowemu jego następcy jest umacnianie braci w wierze. Pan Jezus mówi: „Ego autem rogavi pro te, ut non deficiat fides tua. Et tu, aliquando conversus, confirma fratres tuos” – „Ja prosiłem za tobą, aby nie ustała twoja wiara. Ty nawróciwszy się, utwierdzaj twoich braci” (Łk 22, 32). To umacnianie braci w wierze dokonuje się na pierwszym miejscu przez wierne przekazywanie depozytu wiary – depositum fidei: Bożego Objawienia zawartego w Piśmie Świętym i Tradycji – czyli przez głoszenie Słowa Prawdy. Gdy głoszona jest Prawda, wtedy wiara rodzi się w sercach słuchaczy, zgodnie ze słowami św. Pawła: „fides ex auditu, auditus autem per verbum Christi” – „wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa” (Rz 10, 17).
Słuchanie Słowa Prawdy zawartego w Piśmie Świętym i Tradycji prowadzi do przyjęcia i uznania Bożego Objawienia zawartego w Piśmie Świętym i Tradycji. Bóg przemawia przez Pismo Święte i przez Tradycję. W ten sposób rodzi się wiara w sercach słuchaczy.
Czasy zamętu powszechnego. Powiedzonka bałamutne i fałszywe: „Nie ważne, w co wierzysz, ważne, żebyś był dobrym człowiekiem”, „Każda wiara jest dobra”…
A co mówi Pan Bóg o prawdziwej wierze?
„Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego” (J 3, 18).
„Tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara” (1 J 5, 4).
„Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu. Przystępujący bowiem do Boga musi uwierzyć, że Bóg jest i że wynagradza tych, którzy Go szukają” (Hbr 11, 6).
„Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony” (Mk 16, 16).
Wiara jest konieczna do zbawienia. Chodzi oczywiście o wiarę katolicką, prawdziwą, czyli taką, jaką otrzymujemy od Boga w Bożym Objawieniu zawartym w Piśmie Świętym i Tradycji. Wiara jest konieczna do zbawienia, a zatem do zbawienia konieczne jest przyjęcie nieomylnego Bożego Objawienia zawartego w Piśmie Świętym i Tradycji. Wierność nieomylnemu Bożemu Objawieniu zawartemu w Piśmie Świętym i Tradycji jest warunkiem zbawienia. Św. Atanazy pisze: „Quicumque vult salvus esse, ante omnia opus est ut teneat catholicam fidem” – „Ktokolwiek pragnie być zbawiony, przede wszystkim winien się trzymać katolickiej wiary”.
Mówimy o nieomylności Boga i nieomylności Bożego Objawienia zawartego w Piśmie Świętym i Tradycji. I mówimy o nieomylności papieża. Dogmat o nieomylności papieskiej został jasno sformułowany na Soborze Watykańskim I. Konstytucja dogmatyczna De ecclesia Christi fomułuje i uściśla – że biskup rzymski, gdy mówi ex cathedra – tzn. gdy sprawując urząd pasterza i nauczyciela wszystkich wiernych, swą najwyższą apostolską władzą określa zobowiązującą cały Kościół naukę w sprawach wiary i moralności – dzięki opiece Bożej przyrzeczonej mu w osobie Św. Piotra Apostoła posiada tę nieomylność, jaką Boski Zbawiciel chciał wyposażyć swój Kościół w definiowaniu nauki wiary i moralności.
W tym kontekście widać jasno, że funkcja św. Piotra i każdego prawowitego papieża jest na służbie Prawdy Bożego Objawienia zawartego w Piśmie Świętym i Tradycji. Inaczej mówiąc: ostatecznym kryterium w Kościele i ostatecznym punktem odniesienia w Kościele nie jest papież, ale nieomylny Bóg i nieomylne Boże Objawienie zawarte w Piśmie Świętym i Tradycji.
W praktyce mogą zdarzyć się sytuacje różne. W Konstytucji Cum ex apostolatus z 15 lutego 1559 r. papież Paweł IV pisał:
„Zdajemy sobie sprawę, że sytuacja jest do tego stopnia poważna i niebezpieczna, iż w razie odstępstwa od wiary można się sprzeciwić nawet papieżowi, który pełni władzę Boga i Pana naszego Jezusa Chrystusa na ziemi, a nad narodami i królestwami posiada pełnię mocy i wszystko podpada pod jego osąd, on sam zaś na tym świecie przez nikogo nie może być osądzony. Pamiętamy ponadto, że gdy zagrożenie jest poważniejsze, to należy mu się pełniej i usilniej sprzeciwić, aby fałszywi prorocy, albo tacy, którzy posiadają również władzę świecką nie mogli zgubnie usidlić prostych dusz, a niezliczonych ludów poddanych ich trosce duchowej bądź władzy doczesnej iżby nie mogli wraz z sobą zwieść ku zatracie i potępieniu, aby nigdy nie dała się ujrzeć ohyda spustoszenia na miejscu świętym, o której jest mowa od Daniela proroka. Chcemy więc wypełnić nasz pasterski obowiązek i wyłapać (o ile z Bożą pomocą będziemy mogli) lisy rujnujące winnicę Pańską, a wilki powstrzymać poza owczarnią, abyśmy się nie okazali niemymi psami, które nie szczekają, abyśmy nie zginęli wraz ze złymi gospodarzami i nie byli porównani do najemników”.
Św. Pius X, święty papież, odnosząc się do treści, które wykoślawiają nieomylną doktrynę katolicką i deformują nienaruszony depozyt wiary, co jest produktem modernistów, pisze: „są one nie mniej zgubne, niż druki pornograficzne, a nawet może gorsze od tych ostatnich, gdyż zatruwają życie chrześcijańskie u źródła” (Pascendi Domini gregis).
Św. Paweł pisze z troską:
„Nadziwić się nie mogę, że od Tego, który was łaską Chrystusa powołał, tak szybko chcecie przejść do innej Ewangelii. Innej jednak Ewangelii nie ma: są tylko jacyś ludzie, którzy sieją wśród was zamęt i którzy chcieliby przekręcić Ewangelię Chrystusową” (Ga 1, 6-7).
„Prosimy was, bracia, abyście się nie dali zbyt łatwo zachwiać w waszym rozumieniu ani zastraszyć bądź przez ducha, bądź przez mowę, bądź przez list, rzekomo od nas pochodzący (…). Niech was w żaden sposób nikt nie zwodzi” (2 Tes 2, 1-3).
„Przeto, bracia, stójcie niewzruszenie i trzymajcie się tradycji, o których zostaliście pouczeni bądź żywym słowem, bądź za pośrednictwem naszego listu” (2 Tes 2, 15).
Kiedy nauczanie papieża jest wierne nieomylnemu Bożemu Objawieniu zawartemu w Piśmie Świętym i Tradycji, wtedy Boże owieczki są spokojne – otrzymują strawę zdrową, pożywną. Dojdą do nieba. Kościół zmierza bezpiecznie ku wiecznym przeznaczeniom: ku Bogu w Trójcy Jedynemu.
Kiedy decyzje papieża są wierne nieomylnemu Bożemu Objawieniu zawartemu w Piśmie Świętym i Tradycji, wtedy Boże owieczki są spokojne – otrzymują strawę zdrową, pożywną. Dojdą do nieba. Kościół zmierza bezpiecznie ku wiecznym przeznaczeniom: ku Bogu w Trójcy Jedynemu.
Kiedy czyny papieża są wierne nieomylnemu Bożemu Objawieniu zawartemu w Piśmie Świętym i Tradycji, wtedy Boże owieczki są spokojne – otrzymują strawę zdrową, pożywną. Dojdą do nieba. Kościół zmierza bezpiecznie ku wiecznym przeznaczeniom: ku Bogu w Trójcy Jedynemu.
Św. Ignacy Antiocheński pisał: „Zaklinam was zatem nie ja, lecz miłość Jezusa Chrystusa, abyście przyjmowali wyłącznie pokarm chrześcijański, a powstrzymywali się od trującej rośliny, to jest herezji” (List do Trallan). „Kto przyjmuje obcą naukę, nie jest w zgodzie z męką Chrystusa” (List do Filadelfian).
Każdy z nas do siebie może odnieść polecenie św. Pawła: „O, Tymoteuszu, strzeż depozytu wiary unikając światowej czczej gadaniny i przeciwstawnych twierdzeń rzekomej wiedzy, jaką obiecując niektórzy odpadli od wiary” (1 Tm 6, 20-21).
W czasach zamętu powszechnego konieczna osobista troska o klarowne odróżnienie ziarna od plewy. Ziarnem jest katolicka – czyli prawdziwa – wiara. Niezmodernizowana wiara. „Ktokolwiek pragnie być zbawiony, przede wszystkim winien się trzymać katolickiej wiary”. Pomocą w wytrwaniu w prawdziwej katolickiej wierze jest codzienne wierne odwoływanie się do rzeczywistości obiektywnej: do nieomylnego Bożego Objawienia, zawartego w Piśmie Świętym i Tradycji, które Urząd Nauczycielski Kościoła nieomylnie przekazywał przez wieki. Pokarm pożywny, zdrowy. Pewny. Pokarm wiary.
„Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?” (Łk 18, 8).
Panie, „przymnóż nam wiary!” (Łk 17, 5).
.
treści katolickie: sacerdoshyacinthus.com verbumcatholicum.com twitter.com/SacHyacinthus YouTube