„Obsecro itaque vos, fratres, per misericordiam Dei, ut exhibeatis corpora vestra hostiam viventem, sanctam, Deo placentem, rationabile obsequium vestrum; et nolite conformari huic saeculo, sed transformamini renovatione mentis, ut probetis quid sit voluntas Dei, quid bonum et bene placens et perfectum”.

   „A zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej. Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe” (Rz 12, 1-2).

 

   Pan Bóg objawia nam siebie – objawia nam Prawdę – przez Pismo Święte i Tradycję. Poznanie Bożego Objawienia – niezmiennej Prawdy – jest punktem wyjścia dla rozumnej służby Bożej – rationabile obsequium, λογικὴ λατρεία (logiké latreía).

   Zapalenie modernistyczno-rewolucyjne z upodobaniem powtarza konieczność dostosowania się do ducha czasu. Fałszywym punktem wyjścia –  zmiennym – są tzw. czasy współczesne i tzw. człowiek współczesny.

   Z takim zapaleniem modernistyczno-rewolucyjnym rozprawia się lapidarnie kard. Ratzinger. Niech nas nie zwiedzie zwartość sformułowania, bo mówi się tutaj o istocie wiary katolickiej:

   „O co konkretnie chodzi w chrześcijańskiej odnowie? Aby znaleźć odpowiedź, trzeba zapytać: «co jest prawdziwie chrześcijańskie?», a nie zaczynać od pytania: «czego od chrześcijaństwa żądają nasze czasy?»” (Kard. J. Ratzinger, Służyć prawdzie, 13 X).

   W świetle powyższego jawi się kwestią najwyższej doniosłości poznawanie Pisma Świętego i Tradycji oraz wierność Pismu Świętemu i Tradycji. Istotne i priorytetowe zadanie Kościoła na każdym etapie dziejów. Tutaj się rodzi rozumna służba Boża – rationabile obsequium, λογικὴ λατρεία (logiké latreía) – czyli taka służba, do jakiej powołuje nas Pan Bóg.