„Pożyteczne jest poznawanie starożytnej tradycji, nauki i wiary Kościoła, którą Pan przekazał, Apostołowie głosili, Ojcowie zachowali. Na niej zbudowany jest Kościół, a jeśli ktoś oddala się od Kościoła, nie jest już ani też nie może nazywać się chrześcijaninem” (Św. Atanazy, biskup, List 1 do Serapiona).

 

   Termin tradycja używany jest w wielu kontekstach i precyzowany różnorako. Termin Tradycja posiada w teologii katolickiej określone znaczenie. Nie jest bynajmniej Tradycja nostalgicznym przylgnięciem do czcigodnych reliktów przeszłości. Należy do samego centrum katolickiej – czyli prawdziwej – wiary. Poprzez Tradycję sam Pan Bóg objawia się człowiekowi, objawia prawdę, wzywa do wiary. Tak naucza nieomylnie Kościół Katolicki: źródłami Objawienia Bożego są Pismo Święte i Tradycja.

   Wiara zatem to rozumne przyjęcie Objawienia zawartego w Piśmie Świętym i Tradycji. Kto pomija Tradycję nie jest chrześcijaninem. Kto pomija Tradycję zaprzecza Bożemu Objawieniu. Kto pomija Tradycję naraża się na wieczne potępienie. Sprawy najwyższej doniosłości i powagi.

   Kto odrzuca Tradycję, odrzuca sam rdzeń Kościoła, odrzuca objawiającego się Boga Ojca, odrzuca Jezusa Chrystusa, odrzuca Ducha Świętego, odrzuca Najświętszą Maryję Pannę, odrzuca Apostołów, odrzuca wszystkich Świętych, którzy w precedencji poprzedzili nas aż do naszych czasów.

 

   Czasy zamętu powszechnego. Czasy zamętu powszechnego w Kościele. W czasach zamętu powszechnego trzeba bardzo zważać i rozważać, komu i w jakich sprawach należy być posłusznym. Ci, którzy są posłuszni pomylonym decyzjom – sprzecznym z Objawieniem Bożym – są nieposłuszni Bogu i Jego prawdzie. Staje się faktem Słowo Zbawiciela: Caeci sunt, duces caecorum. Caecus autem si caeco ducatum praestet, ambo in foveam cadent. – „To są ślepi przewodnicy ślepych. Lecz jeśli ślepy ślepego prowadzi, obaj w dół wpadną” (Mt 15, 14).

 

   Co więc kapłanowi katolickiemu czynić należy?

 

   Obedire oportet Deo magis, quam homínibus.

   „Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi” (Dz 5, 29).

 

   Przyjąć rozumnym aktem wiary cały – integralny – depozyt Objawienia zawarty w Piśmie Świętym i Tradycji.

   „Ty natomiast trwaj w tym, czego się nauczyłeś i co ci powierzono, bo wiesz, od kogo się nauczyłeś. Od lat bowiem niemowlęcych znasz Pisma święte, które mogą cię nauczyć mądrości wiodącej ku zbawieniu przez wiarę w Chrystusie Jezusie. Wszelkie Pismo od Boga natchnione jest i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do kształcenia w sprawiedliwości – aby człowiek Boży był doskonały, przysposobiony do każdego dobrego czynu” (2 Tm 3, 14-17).

   „Przeto, bracia, stójcie niewzruszenie i trzymajcie się tradycji, o których zostaliście pouczeni bądź żywym słowem, bądź za pośrednictwem naszego listu” (2 Tes 2, 15).

 

   Realizować cierpliwie i wytrwale poznaną Prawdę, to znaczy wypełniać Wolę Bożą – myślą, mową, czynem.

   „Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie” (Jk 1, 22).

 

   Głosić innym Prawdę w całej integralności – bez przemilczeń i przeinaczeń:

   „Zaklinam cię wobec Boga i Chrystusa Jezusa, który będzie sądził żywych i umarłych, i na Jego pojawienie się, i na Jego królestwo: głoś naukę, nastawaj w porę, nie w porę, w razie potrzeby wykaż błąd, poucz, podnieś na duchu z całą cierpliwością, ilekroć nauczasz. Przyjdzie bowiem chwila, kiedy zdrowej nauki nie będą znosili, ale według własnych pożądań – ponieważ ich uszy świerzbią – będą sobie mnożyli nauczycieli. Będą się odwracali od słuchania prawdy, a obrócą się ku zmyślonym opowiadaniom. Ty zaś czuwaj we wszystkim, znoś trudy, wykonaj dzieło ewangelisty, spełnij swe posługiwanie!” (2 Tm 4, 1-5).

 

   Wielki Święty Bonifacy, wierzący arcybiskup, tak naucza duchowieństwo i nalega z troską:

   „Nie bądźmy jako nieme psy, nie bądźmy milczącymi gapiami, najemnikami uciekającymi przed wilkiem, ale pasterzami troskliwymi, czuwającymi nad owczarnią Chrystusa. Dopóki Bóg udziela nam siły, głośmy całą prawdę Bożą wielkim i małym, bogatym i ubogim, ludziom wszelkiego stanu i wieku, w porę i nie w porę. Tak właśnie polecił czynić święty Grzegorz w swej księdze Reguły pasterskiej” (List św. Bonifacego).

 

   Perspektywy wierności Objawieniu Pan Bóg pozostawia przed nami szeroko otwarte. W czasach zamętu powszechnego możliwe jest zachowanie wierności Bogu, który objawia nam Siebie przez Pismo Święte i Tradycję.

   Zaszczytny obowiązek kapłana katolickiego!
.

treści katolickie:
 sacerdoshyacinthus.com
 verbumcatholicum.com
 twitter.com/SacHyacinthus
 YouTube